ERMENEK

Sayılmaz ki Ermenek’te kaleler,

Solmaz burda mor menekşe, laleler,

Çağlar durur, kapız kapız dereler,

Keklik sesi Ermenek’in dağları.

Uzanınca ceviz toplar ellerin,

Üzümüne doymaz ki dillerin,

Bayram eder, sen baktıkça gözlerin,

Yeşil yeşil Ermenek’in bağları.

Seyretmeye doyulmaz ki Ermenek,

Gelip batırmadan tatmanız gerek,

Cevizdir harcı, kapama börek,

Hüner saçar Ermenek’ in kızları.

Her adımda ayak değer taşına,

Çeşni katar yeşilliği aşına,

Nağme olur kuş sesleri sazına,

Sıla söyler Ermenek’in rüzgârı.

Sarp yerlerin gelinidir Ermenek,

Ekmek yenir, alın teri dökerek,

Vali beye büyük rica; yol gerek

Bitmek bilmez Ermenek’in yolları.

Özbekoğlu böyle över vatanı,

Gece gündüz kara elmas kazanı,

Buğdayından ayırdıkça samanı,

Tozar durur Ermenek’in harmanı.

1994 Konya

Durmuş Ali ÖZBEK

durmusaliozbek@hotmail.com